De Eerste Stappen naar de Basisschool: Een Oefenochtend Vol Emoties
Onze zoon was bijna 4 jaar en keek er al maanden naar uit om naar de basisschool te gaan. Het moment waarop hij eindelijk mocht oefenen, was spannend voor zowel hem als voor mij. Al die tijd had hij er over gepraat: “Als ik 4 ben, mag ik naar de basisschool!” Dus toen de dag eindelijk aanbrak, had hij er veel zin in.
Op zijn eerste oefenochtend bracht ik hem om 8:15 uur naar school. De juf had me verteld dat ik een tijdje mocht blijven, zodat hij rustig kon wennen. Toen we binnenkwamen, voelde ik zelf ook een beetje spanning. Ik ben niet zo'n fan van nieuwe dingen, dus dit was een grote stap voor ons beiden. De juf wees ons waar de jas en luizenzak hingen en waar hij zijn pantoffels aan mocht trekken. Maar zodra het tijd was om zijn schoenen uit te doen, wilde hij niet meer. “Nee mama, ik wil niet!” zei hij met tranen in zijn ogen.
Mijn moederhart brak, maar ik bleef geduldig. Met liefde hielp ik hem en tilde hem uiteindelijk op om samen de klas in te gaan. Daar aangekomen, ging hij met de juf aan de slag met een puzzel, iets wat hij erg leuk vond. Na een tijdje vroeg de juf of hij mee wilde naar een rustigere tafel, en tot mijn opluchting ging hij zonder aarzelen met haar mee.
Toen de juf aangaf dat het goed was dat ik nu zou gaan, gaf ik hem een knuffel en zei ik dat ik hem om half 12 zou ophalen. “Dag mama, tot straks!” riep hij vrolijk. Ik was trots dat hij het zo goed deed.
De volgende oefenochtend zal misschien net zo gaan, of misschien zelfs iets gemakkelijker. Het is een grote stap voor hem, maar ik weet dat hij het zal leren, met geduld, liefde en vertrouwen.
De tip van de dag!
Onze zoon is helemaal fan van Spiderman, Mario en Pawpatrol.
Ondanks dat wij het ontzettend lelijk vinden, hebben we voor hem een Spiderman rugzak gekocht. Hij wordt hier blij van en is er trots op. Dit geeft hem een gevoel van zelfvertrouwen en dat vind ik belangrijk voor hem.
Reactie plaatsen
Reacties